Oyun...

Seni görmüyorum ben sana baktığımda,
Hala bir çocuk görüyorum gözlerinde,
Hala masum,
Hala tertemiz..

Senin çok derinlerinde,
Bana çok yakın bir çocuk..
Senliğinde gizli,
Benliğimde belli..
İstediği minik bir gülümseme,
Biraz da oyun bekler sessizce..

Hadi o zaman uyan sen de,
Tut elinden, getir senliğini de benliğime..

Bir oyun oynayalım seninle,
Adı aşk olsun..
Biz koyalım kurallarını,
Sessizce sarılalım sonsuz yeşilliklerin üzerinde,
Gülümseyelim birbirimize,
Sonra usulca kaybolalım derin mavilerde..

Ve gözlerin takılınca gözlerime,
Kimin kaybettiğini önemsemeden tutkuyla birleşsin dudaklarımız…
Sen benim içime ak sessizce,
Ve ben sana ait olayım sessizliğimle..

Birden açalım gözlerimizi çok uzak şehirlerde,
Soğuk, puslu bir gecede,
Sessizce yürürken sahilde..

Belli belirsiz yaşlar gözlerimizde,
Fısıldayalım durgun denize…

“ Seni seviyorum…”

“Sen de beni düşünüyorsun, biliyorum
Bazen korkuyorum,
Beni bırakmandan,
Hiçbir zaman senin olamamaktan,
Ellerimizin ayrılmasından,
Korkuyorum…”

“Korkuyorsun, biliyorum…
Ama korkmak bize yakışmaz sevgilim..
Sonsuza kadar tutacak ellerini ellerim,
Bir gün gelecek seni sımsıkı saracak bedenim..
Ama korkutmasın seni, geçecek bu günler de sevgilim..”


Duymadık birbirimizi,
Ya da öyle kandırdık benliklerimizi..
Nasıl ki bizdik o diyarın efendileri,
Ne kadar uzakta olsak da duyardık sözcüklerimizi…

Korkmuyorum sevgilim..
Korkmuyorum…

Sevmesinler Beni...

Uçmak istiyorum…
Sessizce kavuşmak özgürlüğüme
Bazen sadece uzaklaşmak,
Nedenini bilmeden,
Sormadan,
Cevaplamadan..
Sadece ulaşmak benliğime…

Kaçmak istemiyorum yağmurdan,
Delice ıslanmak istiyorum..
Birileri arkamdan koşmasın beni korumak için..
Kimse düşünmesin iyiliğimi,
Ya da kötülüğümü..

Sessizce şarkımı söylerken ben,
Kimse dinlemesin sözcüklerimi,
Camın ardından okumaya çalışmasınlar dudaklarımı…

Neden böyleyim,
Sormasınlar bana…

İstedim, olmadı..
Neden olmadığını vurmasınlar yüzüme,
“Çünkü sen…” diye başlamasın cümleleri…
Çözüm de aramasınlar hatalarıma,
Karışmasınlar yaptıklarıma..

Düştüğümde kaldırmaya çalışmasınlar beni,
Kim düşürdüyse beni,
Kaçmasın benden, yüzüme baksın sadece..
Bana sormasın “Neden?” diye..
Bilmediklerimi hatırlatmasın bana…

Bir ayna yerleştirin yüzüme,
Beni görmesinler bakınca bende,
Kendilerini görsünler en karanlık halimde bile..

Hataları bende aramasınlar Tanrım!
Benden bilmesinler her yaptığımı,
Neden hatasız olayım?
Neden mükemmel olayım ki ben?

Onlar mükemmel mi..
Herkes.. Mükemmel mi..

Hiç kimseden bilmesinler hatalarımı,
Benim hatamsa, benimdir o..
Benim hatamsa… O ‘ben’imdir..

Hatalarımı toplasınlar,
Bir havuz yapsınlar onlardan..
Beni arasınlar içinde, bedenimin her parçasını bulsunlar cümlelerimde..
Ama birleştirmesinler beni..
Her parçam bendendir,
Ama ben değildir hiçbiri..

Zorla sevdirmesinler benliğimi bana,
Ne de zorla sevsinler beni..

Beni ‘ben’ olarak yargılasınlar,
Yaptıklarımı ‘ben’ olarak sunsunlar benliğime…

Biliyorum benliğim bile şaşar ‘ben’i görünce,
Ne ben dürüstüm benliğime,
Ne de benliğim dürüst paramparça bedenime…

Bırak beni Tanrım!
Bırak izin vereyim ölümüme..
Belki yine doğarım kendimden uzak bir yerlerde,
Belki bu sefer…
Neyse..
Sen yine izle beni,
Sen yine sına her bir parçamı benliğimden gerilerde..

Ben beklerim,
Beklerim sadece…